Δεν πολυκαταλαβαίνω και γι’ αυτό αναρωτιέμαι: Αν δεν μπορεί η ιδιοκτησία μιας εφημερίδας να μειώσει το μισθό του διευθυντή της, ποιος μπορεί; Αυτό έκανε η φίλη μου, Μάνια Τεγοπούλου, την επομένη της κηδείας του πατέρα της – που κι ο ίδιος ήθελε, και δεν πρόλαβε, να το κάνει. Ζήτησε από τον Φυντανίδη να κατεβάσει το μισθό του. Κι αυτός – μεγαλόψυχος – είπε 50.000 ευρώ, από 55.000! Πολύ σικ. Πράγματι σερ. Μισθός πείνας.
Παρέμεινε 2 μήνες. Πήρε την αποζημίωσή του στο χέρι. 31 χρόνια Χ 55.000,00 = 1.705.000,00 ευρώ.
Μέχρι να αποχωρήσει είχε ξεσπάσει το σκάνδαλο της γυναίκας του, Βιργινίας. Πουλούσε γλάστρες των 30,00 ευρώ για 30.000,00 ευρώ, στο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης, Υπουργός ο Άκης Τσοχατζόπουλος.
Στο Πειραιά λέμε: όταν εκεί που τρως, φτύνεις∙ χρειάζεσαι ψυχίατρο.
Υ.Γ. Δυστυχώς άλλοι 2 διευθυντές – μία γυναίκα, Κ. Α. και ένας άντρας, Γ.Τ.Π. – το έτος 2011, που έκλεισε η εφημερίδα, έπαιρναν 30.000,00 ευρώ το μήνα – όντας συνταξιούχοι. Και ο γελοιογράφος της , Σ., της Βόρειας Κορέας, έπαιρνε 15.000,00 ευρώ το μήνα. Αυτοί την έκλεισαν, με την βοήθεια των μεγαλοσυνδικαλιστών της. Κάνανε πλάτες στις άλλες απογευματινές – που ακόμη είχαν κυκλοφορία.
