Κορυντόν

Περιγραφή

Ούτε εξομολόγηση, ούτε λιβελογράφημα, ούτε απολογισμός σεξουαλικών παρεκκλίσεων, αυτοί οι τέσσερις διάλογοι με τον Κορυντόν, τον ιατρό των ψυχών, παρουσιάζονται ως ένα δοκίμιο διαλεύκανσης του ευαίσθητου θέματος του Ουρανισμού – δοκίμιο που διατείνεται ότι “είναι ειλικρινές, χωρίς να είναι κυνικό και φυσικά χωρίς να είναι απλοϊκό”. Στηριζόμενος στον Μονταίν, στον Πασκάλ, στον Σπινόζα και σε άλλους, ο Ζιντ, υπογραμμίζει τον εκπολιτιστικό ρόλο της “επιθυμίας”. Ποτέ όμως δεν αποτυπώνει την απολογία του. Έτσι, μ’ αυτό το έργο, απλώς, μάχεται για να μην καταστήσει η “διαφορετικότητα” τον άνθρωπο έναν “λαθραίο” μέσα στην πόλη, καταδικασμένο στα μάτια του κόσμου ως απόβλητο της ηθικής. Και η χαρά της ζωής, που πάνω απ’ όλα, απορρέει από αυτό το κείμενο, δεν είναι το λιγότερο σημαντικό από τα επιχειρήματα του συγγραφέα.